روزی روزگاری در یک پادشاهی دورافتاده، شاهزاده‌ای زندگی می‌کرد که به دنبال یک شاهزاده خانم واقعی برای ازدواج بود. او به کشورهای زیادی سفر کرد و با پرنسس‌های زیادی ملاقات کرد، اما هر بار چیزی درست به نظر نمی‌رسید. برخی از آنها زیبا بودند اما در عمق وجودشان چیزی گم شده بود، و برخی دیگر با رفتارهایشان او را ناامید کرده بودند. شاهزاده روز به روز بیشتر احساس تنهایی می‌کرد و به این فکر می‌کرد که آیا واقعاً روزی شاهزاده خانمی را پیدا خواهد کرد که شایسته‌اش باشد.
یک شب طوفانی، وقتی باران می‌بارید و باد در اطراف قلعه زوزه می‌کشید، ناگهان در زدند. یکی از خدمتکاران به سمت در رفت و با کمال تعجب متوجه شد که بیرون، زن جوانی ایستاده است که کاملاً خیس و سرد به نظر می‌رسید.
او با صدای لرزانی گفت: «من یک شاهزاده خانم هستم و در این طوفان گم شده‌ام. آیا می‌توانم یک شب اینجا بمانم؟»
خدمتکار، زن جوان را به داخل دعوت کرد و فورا آن را به قصر اصلی هدایت کرد. ملکه، که زن مهربان و خردمندی بود، با لبخند او را به داخل دعوت کرد و او را به اتاق خواب مهمان برد. این زن جوان با چهره‌ای خیس و آرایش برهم ریخته، اما چشمانی درخشان و پر از امید به نظر می‌رسید. پس از مدتی نشستن و گفتگو کردن، ملکه تصمیم گرفت آزمایشی را برگزار کند تا ببیند آیا این زن واقعاً شاهزاده خانم است یا نه. او یک نخود کوچک را زیر بیست تشک قرار داد.
زن جوان به اتاق خواب رفت و شب را در آنجا گذراند. صبح روز بعد، ملکه از او پرسید که چطور خوابیده است. شاهزاده خانم با چهره‌ای نگران و غمگین گفت: «خیلی بد خوابیدم! تمام شب در رختخواب احساس ناراحتی کردم و بدنم از چیز سختی که زیر تشک‌ها بود، سیاه و آبی شده است.»
ملکه و شاهزاده متوجه شدند که او واقعاً یک شاهزاده خانم است، چون فقط یک شاهزاده خانم واقعی می‌تواند اینقدر حساس باشد. شاهزاده بسیار خوشحال شد که بالاخره شاهزاده خانم واقعی را یافته است.
پس از این ملاقات، آنها شاهزاده خانم را دعوت کردند تا بیشتر بماند و در طول چند روز، با هم وقت گذراندند و درباره زندگی، آرزوها و رویاهایشان گفتگو کردند. شاهزاده خانم از زندگی خود در قصر و چالش‌هایش گفت و شاهزاده نیز از آرزوهایش برای آینده صحبت کرد. هر دو متوجه شدند که نه تنها به یکدیگر علاقه‌مند شده‌اند بلکه روح‌های مشترکی دارند که آنها را به هم متصل می‌کند.
پادشاه و ملکه تصمیم گرفتند جشن بزرگی برای نامزدی آنها ترتیب دهند. همه در پادشاهی خوشحال شدند که شاهزاده، شاهزاده خانم واقعی خود را پیدا کرده است. مراسم نامزدی با موسیقی، رقص و ضیافتی که روزها به طول انجامید، برگزار شد. این جشن نه تنها به دلیل عشق میان شاهزاده و شاهزاده خانم برگزار شد، بلکه به خاطر دوستی و محبت میان خانواده‌ها و مردم پادشاهی نیز بود.
نخود را در موزه‌ای قرار دادند تا به یادگار بماند. این موزه به جاذبه‌ای تبدیل شد که گردشگران و محققان زیادی برای دیدن آن می‌آمدند و داستان عشق واقعی و آزمایش هوشمندانه ملکه را به یاد می‌آوردند.
شاهزاده و شاهزاده خانم با شادی زندگی کردند و پادشاهی خود را با خرد و مهربانی اداره کردند. آنها همیشه در تلاش بودند تا به دیگران کمک کنند و عشق و محبت را در دل‌های مردم خود بکارند. و به این ترتیب، داستان شاهزاده خانم و نخود برای نسل‌ها روایت می‌شد و به همه یادآوری می‌کرد که حقیقت واقعی از درون سرچشمه می‌گیرد و گاهی اوقات کوچک‌ترین چیزها می‌تواند بزرگ‌ترین حقایق را آشکار کند.
شادی و آرامش در این پادشاهی پایدار شد و همه از زندگی جدیدشان لذت بردند. در کنار یکدیگر، آنها یاد گرفتند که عشق و صداقت در دل‌هاست و می‌تواند بر تمام چالش‌ها غلبه کند.
یک دقیقه برای فکر کردن
دوستان قشنگم، این داستان به ما یاد می‌دهد که در روابط انسانی، همیشه باید از حساسیت و صداقت شروع کنیم و آنها را به عنوان پایه‌های اصلی در نظر بگیریم. شاهزاده خانم که از درون حساس و واقعی بود، نشان داد که حقیقت همیشه از درون می‌آید و گاهی کوچک‌ترین چیزها، مانند یک نخود، می‌توانند حقیقت‌های بزرگی را فاش کنند.
این داستان همچنین به ما یاد می‌دهد که نباید به ظاهر یا رفتارهای بیرونی دیگران تنها اعتماد کنیم. برای شناخت درست افراد، باید به درون آنها توجه کنیم و ویژگی‌هایی مانند صداقت و صداقت واقعی را در نظر بگیریم. شاهزاده در پایان متوجه شد که فقط با این ویژگی‌ها می‌توان به حقیقت رسید و عشق واقعی را پیدا کرد.
بنابراین، یاد بگیریم که همیشه به دیگران با دل پاک و ذهن باز نگاه کنیم و اهمیت صداقت، مهربانی و توجه به جزئیات را در روابط خود درک کنیم.