روزی دختری به نام نرگس بود که در مدرسهای ابتدایی به نام امید، درس میخواند.
نرگس سختکوشترین دانشآموز مدرسه بود و همیشه نمراتش از بقیه بالاتر بود. او بهترین بود، اما هیچکس نمیخواست با او دوست شود. بچهها با او بازی نمیکردند و حتی او را مسخره میکردند.
یک روز معلم امتحانی برگزار کرد. دخترکی به نام سارا برگه امتحانش را با اسم نرگس امضا کرد. وقتی معلم برگهها را تصحیح کرد و به دانشآموزان برگرداند، همه شگفتزده شدند. نرگس متوجه شد که در امتحان مردود شده است، و این خبر باعث خوشحالی دیگر بچهها شد.
روز بعد، وقتی نرگس به مدرسه رسید، همه بچهها ناگهان خواستند با او باشند و او را به بازی دعوت کردند. اما همان موقع که نرگس مشغول بازی با بچهها بود، معلم آمد و توضیح داد که اشتباهی رخ داده و نرگس مردود نشده است.
معلم ماجرا را برای همه توضیح داد و بلافاصله بچهها از بازی کردن با نرگس دست کشیدند.
آن روز، یکی از شخصیتهای برجسته فرهنگی کشور برای بازدید به مدرسه آمد. او تصمیم داشت با همه بچهها در مدارس مختلف ملاقات کند. در طول بازدیدش، او دید که نرگس گریه میکند.
او پرسید: «اسمت چیست؟»
نرگس جواب داد: «نرگس»
او پرسید چرا گریه میکند. نرگس همه ماجرا را توضیح داد و گفت که دیگران فقط به این دلیل که او سختکوشترین دانشآموز مدرسه است و همیشه نمرات خوبی میگیرد، او را دوست ندارند.
آن شخصیت فرهنگی میکروفون مدرسه را گرفت و داستانهایی از کودکی خودش تعریف کرد که شبیه به تجربه نرگس بود.
بعد از صحبتهای او، همه بچهها متوجه رفتار نادرستشان با نرگس شدند و از او عذرخواهی کردند. آنها فهمیدند که باید به داشتن دوستی مثل نرگس که تلاش زیادی میکند و موفق است، افتخار کنند.
پس از آن، بچهها از نرگس الگو گرفتند، نمراتشان بهتر شد و همیشه با هم بازی میکردند. آنها یاد گرفتند که به دیگران احترام بگذارند و هیچکس را نادیده نگیرند.
از آن به بعد، آنها شادتر بودند و در کنار هم درس بزرگی درباره احترام و دوستی آموختند.
یک دقیقه برای فکر کردن
دوستان قشنگم، داستان نرگس به ما یاد داد که موفقیت چیزی نیست که باعث شود کسی تنها بماند، بلکه میتواند دیگران را هم به سمت پیشرفت بکشاند. نباید کسی را فقط به خاطر اینکه سختکوش است یا نمرات خوبی دارد، کنار بگذاریم.
ما باید دوستانی داشته باشیم که به ما انگیزه بدهند و به جای حسادت، از آنها یاد بگیریم. دوستی واقعی یعنی اینکه به یکدیگر کمک کنیم و از موفقیت هم خوشحال باشیم.
پس بیایید همیشه با مهربانی و احترام با دیگران رفتار کنیم، چون هر کسی ارزش و تواناییهای خاص خودش را دارد!