روزی روزگاری در قلعه ای بزرگ که اطراف آن را جنگلی سبز احاطه کرده بود، شاهزاده خانم زیبایی زندگی می کرد. او مهربان بود و دوست داشت روزهایش را به کاوش در باغ‌های قلعه و بازی با توپ طلایش که هدیه‌ای ویژه از سوی پدرش پادشاه بود، بگذراند.
یک بعدازظهر آفتابی، شاهزاده خانم در نزدیکی چاهی عمیق و تاریک با توپ طلای خود بازی می کرد. او توپ را بالا به هوا پرتاب کرد، اما وقتی سعی کرد آن را بگیرد، از دست داد و توپ با یک پاشیده شدن به داخل چاه افتاد. شاهزاده خانم به لبه خم شد و دید که توپ بیشتر و بیشتر در آب فرو می رود.
«اوه نه! توپ طلای زیبای من!» او کنار چاه نشسته بود و گریه می کرد که ناگهان صدایی شنید.
«چرا گریه می کنی پرنسس؟»، صدا پرسید. شاهزاده خانم به اطراف نگاه کرد اما کسی را ندید. سپس به پایین نگاه کرد و قورباغه کوچکی را دید که در لبه چاه نشسته است.
شاهزاده خانم گفت: «اوه، این تو هستی، قورباغه کوچک. توپ طلای من در چاه افتاده است و نمی توانم به آن برسم.»
قورباغه با مهربانی به او نگاه کرد و گفت: «می توانم توپت را بگیرم شاهزاده خانم، اما در ازای آن چه چیزی به من می دهی؟»
شاهزاده خانم لحظه ای فکر کرد و گفت: «تو می توانی جواهرات، تاج من یا هر چیزی که می خواهی داشته باشی.»
قورباغه سرش را تکان داد. «من جواهرات و تاج تو را نمی خواهم. اما اگر قول دادی دوست من باشی، بگذار از بشقاب تو بخورم و بگذار روی بالش تو بخوابم، آنگاه توپ طلای تو را خواهم گرفت.»
شاهزاده خانم که درخواست قورباغه را احمقانه می پنداشت، موافقت کرد. «البته قورباغه کوچولو قول میدم.»
قورباغه به داخل چاه پرید و خیلی زود با توپ طلا برگشت. شاهزاده خانم بسیار خوشحال شد و توپ را از قورباغه گرفت. او به سمت قلعه دوید و همه چیز را فراموش کرد.
آن روز عصر، هنگامی که شاهزاده خانم با پدرش برای شام نشسته بود، صدای در زدن آمد. پادشاه در را باز کرد و قورباغه را دید که آنجا نشسته است. قورباغه قولی که شاهزاده خانم داده بود را توضیح داد.
پادشاه عاقل و منصف نگاهی به دخترش کرد و گفت: «عهد یعنی قول عزیزم، تو باید به قولت عمل کنی.»
متأسفانه، شاهزاده خانم قورباغه را به داخل راه داد. قورباغه روی میز پرید و از بشقابش غذا خورد. آن شب روی بالش او خوابید. اگرچه برای او عجیب و ناخوشایند بود، اما به قول خود عمل کرد.
روز بعد و فردای آن روز، قورباغه همچنان از بشقاب غذا می خورد و روی بالش می خوابید. «اما به مرور زمان، شاهزاده خانم کم‌کم شروع به دیدن قورباغه به شکل دیگری کرد.» مهربانی و طبع لطیف او را دید و شروع به مراقبت از او کرد.
یک شب، وقتی قورباغه روی بالش دراز کشیده بود، شاهزاده خانم به او نگاه کرد و تصمیم گرفت که با او بیشتر آشنا شود. او به آرامی گفت: «قورباغه کوچولو، تو همیشه در کنارم بودی و من واقعاً از دوستی با تو لذت می‌برم.»
قورباغه با چشمان درخشانش به شاهزاده خانم نگاه کرد و گفت: «ممنونم، شاهزاده خانم. دوستی با تو برای من خیلی ارزشمنده. من همیشه در کنار تو هستم.»
ناگهان، یک نور درخشان اطراف قورباغه را احاطه کرد و او به آرامی شروع به تغییر کرد. شاهزاده خانم با شگفتی تماشا کرد و در یک چشم به هم زدن، قورباغه به یک شاهزاده خوش‌تیپ تبدیل شد!
شاهزاده گفت: «من توسط یک جادوگر شرور نفرین شده بودم و حالا با دوستی و محبت تو آزاد شدم! تو نشان دادی که دوستی واقعی می‌تواند قدرت جادو را شکست دهد.»
شاهزاده خانم با لبخندی از خوشحالی گفت: «من از این که تو دوباره به خودت برگشتی خوشحالم!»
آنها از آن روز به بعد بهترین دوستان شدند و با هم به ماجراهای مختلفی رفتند. با گذشت زمان، دوستی آنها به عشق تبدیل شد و تصمیم گرفتند که در کنار هم بمانند.
پادشاهی برای جشن عروسی آنها آماده شد و همه مردم با شادی و خوشحالی در این جشن بزرگ شرکت کردند. شاهزاده و شاهزاده خانم همیشه در کنار هم خوشبخت بودند و هرگز فراموش نمی‌کردند که محبت و دوستی واقعی می‌تواند حتی قوی‌تر از جادو باشد.
یک دقیقه برای فکر کردن
عزیزانم، امروز یک داستان زیبایی شنیدیم، اما بیایید کمی بیشتر درباره پیام‌های مهمی که درونش پنهان شده فکر کنیم.
گاهی اوقات ممکن است قولی بدهیم اما آن را جدی نگیریم. شاید فکر کنیم که یک قول کوچک اهمیتی ندارد، اما این داستان به ما یاد می‌دهد که وقتی قولی می‌دهیم، باید به آن پایبند باشیم. همان‌طور که پادشاه به دخترش گفت، «عهد یعنی قول» و یک انسان قابل اعتماد کسی است که به حرفش عمل کند.
همچنین، شاید در زندگی با افرادی روبه‌رو شویم که در نگاه اول برای ما عجیب یا متفاوت به نظر برسند، اما اگر با آنها وقت بگذرانیم، می‌توانیم مهربانی و خوبی آنها را ببینیم. شاهزاده خانم در ابتدا از قورباغه خوشش نمی‌آمد، اما وقتی او را شناخت، فهمید که او یک دوست واقعی است. پس این داستان به ما یاد می‌دهد که نباید کسی را فقط بر اساس ظاهرش قضاوت کنیم.
و در نهایت، این داستان نشان می‌دهد که محبت و دوستی، قوی‌تر از هر جادویی است. وقتی ما با دیگران مهربان هستیم و آنها را همان‌طور که هستند می‌پذیریم، اتفاقات زیبایی در زندگی‌مان رخ می‌دهد. شاید دوستی‌های جدید پیدا کنیم، شاید چیزهای مهمی یاد بگیریم، و شاید حتی به کسی کمک کنیم تا خودش را پیدا کند.
پس بیایید همیشه مهربان باشیم و به قول‌های خود وفادار بمانیم.